توهمات

ته مانده یک مغز که سال پیش پوکید

پدری خسته و بی حس وحال که خم شده زیربار شهریه ی 750هزار تومانی دانشگاه آزاد دخترش و او مانده سه و پاکت فروردینش.پدری خسته و جاکش که سربلند کرده از بوسه های تراولی که بر گونه های یک فاحشه جاخوش می کنند و او مانده و سه پاکت مارلبوروفیلترپلاسش.پدری خسته و بی غیرت که به گل نشسته از خواهش و تمنا و او مانده و سه پاکت بهمن کتابی صدقه ای.پدری خسته و مغرور که به آسمان رفته از خودپسندی و او مانده و سه پاکت وینستون اولترای قاچاق.پدری خسته و ساده که به اندوه نشسته از بخت بدش و دل پاکش و او مانده و سه پاکت زیکای.پدری خسته و شیاد که به تخت سعادت کپیده از اقبال زیبایش و او مانده و سه پاکت کمل معروفش.......................................اینان پدرانی خسته اند که فرزندان بابا آدم نامیده می شوند و من با دود سیگارم یکایکشان را تجسم می کنم تا جایی که از مرز تخیل بگذرم و به توهم رسم .توهمی نو آغاز می کنم:دیوانه ای در بندم که به تکرار مکررات خو گرفته ام.قصه ای هستم در زبان قصه گویی که تمام قصه اش منم و تنها مرا می خواند و درین در تضادم با احمد شاملو.فریاد ی ام در تن خویشتن که بارها سکوتم آن را به خاموشی سوق داده.دیگر تابش را ندارم.بگذر ای توهم.بمیر ای دود.با توام!صدایم را می شنوی؟!سر نپیچان!اخم نکن!گوش کن! بایست!برگرد!خاموش شو!نه،خاموشم کن.آری خاموشم کن.دربدر این واژه بودم.خاموشم کن.خاموشم کن تا این توهم لعنتی بگریزد.....هان؟چه می گویی؟رساتر!واق واق سگ ها نمی گذارد!شنیدم!زیرباران؟!باهم؟!......برویم.....و رفتیم ...و خاموش شدیم منو...دود سیگارم زیر باران......بدون چتر.....مردیم تا توهمی لعنتی بگریزد از درونمان.....
نوشته شده در پنج شنبه 20 / 11 / 1390برچسب:سه پاکت سیگار,فروردین,پدری خسته,تخیل,تجسم,توهم,زیرباران,بدون چتر,,
ساعت 21:30 توسط توفان | |
بر سر مثقالی بحث شان شده بود دیگری با بافورش در پی زغالی خوب می گشت.پسر جوان همسایه سمت چپی مان با هروئئن و أدامس و فندک و...مکان نداشت.همسایه کمی پا به سن گذاشته ی سمت راست مان سیگاری اش را می چاقید.أن یکی شیشه داشت اما پایپش ترک خورده بود.این یکی کراکش جور نبود.کارگری تمام روز را کار کرد تا شب را با کمی هروئین به صبح رساند اما میان راه دو اسکناس ده هزاری سبزو زیبا را گم کرد و تا صبح سرگردان پولش بود.کمی آن طرفتر یکی اشک خدا می خواست.چندی با هم فریاد می زنند عجوزه ی کمی ناشناخته کجا پیدا می شود. و آدمی که شیشه مصرف می کرد به این دلیل که فرزندش پاستیلش را ربوده بود به مشت و لگد گرفت.مردکی نخ را اشتباها به دندان هایش ساباند.و توهمی سر گیجه وار در من شروع گشت و سیگارم را روشن کردم.من پاکت سیگارم را پیدا کرده بود.دودش در فضا پیچید.وارد توهمی شدم. اتاقم دود بود .لابه لای دودها.مرزی سر حد حقیقت و تخیل.کتیبه ای می بینم.آیا سر در گمی مرا بدینجا کشانده؟یقینا نه.آیا حقیفت محض طلوع کرده؟یقینا آری.باز سیگاری دیگر آتش می زنم.کتیبه نمایان تر می شود .بر دل سفیدش با خطوطی سیاه نگاشته شده: جوان ایرانی....................................................مابقی اش ناخواناست.کتیبه دورتر می رود تا جایی که لحظه به لحظه از تجسم فاصله می گیرد و در نیستی مطلق غرق می شود.دود های کاذب به سیگارم برمی گردند و سیگارم را در مکان لاتغیرش به زبان مرگ می سپارم و من ماندم و سیگاری مرده و لهیده و قلمی فرسوده و خشکیده و افکاری سرخورده و نسنجیده که در درون متلاشی من جمع می گردند تا به بدبختی منفور دیگری از نو بنگریم.

Power By: LoxBlog.Com